خداحافظ ایران

امروز سه شنبه ، ۲۶ آذر ماه سال ۱۳۹۸ است توی این پست سعی دارم خاطرات جونای ایرانی رو براتون بگم .  جونای که رویای مهاجرت از ایران دارند ؛ همون جونایی که دوست دارند جای مارک زاکربرگ و بیل گیتس بگیرند ؛ جونایی که میخواستند ماشین های مرسدس بنز مدل C63 سوار شند و توی پس کوچه های تهران کورس بزارند ؛ امروز میخوام از رویای جوانانی بگم که دوست دارند کریسمس ۲۰۲۰ توی یکی از کشور های اروپایی باشند.   

خیلی از جوانان ایرانی رویای مهاجرت و زندگی کردن در شرایط بهتری رو دارند ؛ همه ما دوست داریم یه زندگی لاکچری داشته باشیم ؛ توی شهرک الهیه تهران یکی از برج های این شهرک به اسم ما باشه همه ما  دوست داریم یه زندگی پر آسایش و راحتی داشته باشیم ؛ و جوی که جدیداً توی ایران حاکم شده اینکه که اکثریت دوست دارند کریسمس توی یکی از کشور های اروپایی جشن بگیرند و لایو اینستاگرام بزارند و اعتماد بنفس این جمله رو بگند: بالاخره نتیجه تلاش های چند ساله ام گرفتم. 

خیلی از جونای ایرانی دنبال موفقیت و شهرت هستند اما آیا همه به این موفقیت دست پیدا می کنند ؟!  خیلی هاشون شاید تویه رویای یه سفر خارجی بمونند.  

یادمه قبلا بچه ها درس می خوندن که بتونند برند دانشگاه صنعتی شریف تهران ؛ چون قبلا ها ورود به دانشگاه شریف مهر ورود به دانشگاه های اروپا و امریکا بود . سال ۸۶ دوران ریاست اقای بودش که خیلی از بچه های دانشگاه شریف با میل و اراده خودشون توی فرودگاه مهرآباد تهران از خانواده هاشون خداحافظی کردند و به سوی رویا هاشون توی دانشگاه های استنفورد و پرینستون آمریکا رفتند. 

اما الان اوضاع خیلی فرق کرده ؛ امروز دیگه ورود به دانشگاه شریف مهر ورود به دانشگاه های اروپا و امریکا نیست ، امروز دیگه مثل دیروز نیست که بشه با درس خوندن به دانشگاه های اروپا و امریکا راه پیدا کرد ؛ امروز با وجود این همه تحریم ها و اوضاع بد اقتصادی و باور های غلط خانواده ها استعداد ها دارند توی نطفه خفه میشند امروز ته ته درس خوندن زندگی کارمندی با حقوق ۱ تومنه و بس.

بچه ها ؛ امروز تنها راه نجات و موفقیت خلاقیت و بس ؛ اگه میخوای موفق بشی باید متفاوت به موضوعات نگاه کنی باید بی خیال حاشیه ها بشی ، سعی کن یه ایده جدید داشته باشی یه کسب و کار جدید برا خودت راه بنداز ؛ میدونم سخته اما ارزشش داره سال ۸۶ هم بچه ها می گفتند درس خوندن سخته اما ارزشش داشت چون تهش به دانشگاه های استنفورد و پرینستون ختم میشد.

بچه هامگه چند بار از این فرصت ها توی زندگی شما پیش میاد ؛ الان هم وقتش داری هم حوصله شو . دست به کار شو و به دنبال رویا خودت حرکت کن ، میدونی چرا اینو میگم ، چون آخرین راه و تنها راهی که برات باقی مونده همینه و بس. انتخاب دست خودته میخوای زنده بودنت فقط همین نفس کشیدنت باشه یا واقعا میخوای زندگی کنی .

اگه نظری داری برامون کامنت کنید.